Η ιστοριογραφία για τις
αστικές ευρωπαϊκές κοινότητες του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης έχει εξελιχθεί
αρκετά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Μέχρι τη δεκαετία του 1960 το
επιστημονικό ενδιαφέρον για την ιστορία των πόλεων και γενικότερα για την
αστική ιστορική γεωγραφία εστιαζόταν στη μορφολογία των πόλεων, τονιζόταν ο
πολιτικός, στρατηγικός και οικονομικός τους ρόλος, ενώ ελάχιστα ενδιέφερε η
κοινωνική γεωγραφία και οι εσωτερικές κοινωνικές δομές τους.
Μετά τα μέσα του 20ου
αιώνα εκφράστηκε η νέα επιστημονική άποψη για μια συνολικά διαφορετική εξέταση
των αστικών κοινοτήτων του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Σύμφωνα με την άποψη
αυτή, αφενός η έρευνα δε θα πρέπει να λαμβάνει τη μορφή μιας αυστηρά τοπικής
ιστορίας και αφετέρου οι αστικές οντότητες θα πρέπει να μελετώνται με τέτοιο
τρόπο, που να μην απομονώνονται από τον περίγυρό τους (πολιτικό, πολιτιστικό,
οικονομικό, κοινωνικό).
Η χρήση νέων μεθοδολογικών
εργαλείων και πρακτικών και παράλληλα η άμεση συνεργασία με άλλες επιστήμες,
συνέβαλαν στον εμπλουτισμό της μελέτης των αστικών κοινοτήτων και στη διεύρυνση
των οριζόντων της έρευνας. Ως αποτέλεσμα, η σύγχρονη ιστοριογραφία των αστικών
κοινοτήτων του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης περιλαμβάνει αρκετά εγχειρίδια
γενικής φύσεως, αλλά και πιο ειδικά έργα που ασχολούνται με συγκεκριμένες
πόλεις. Στις τελευταίες εντάσσονται και οι μελέτες για τις βενετικές πόλεις της
ελληνικής Ανατολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου