ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (- 999 - 1 π. Χ)

 

Κάτω από αυτό το πρίσμα εξέτασης, η διενεργούμενη προσέγγιση στο θέμα του βενετικού Ναυπλίου βασίζεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα έρευνας: αρχικά επιχειρείται η ιστοριογραφική προσέγγιση του Ναυπλίου της περιόδου 1389-1540. Πέρα από την παράθεση των γεγονότων, έγινε προσπάθεια για την ανασύσταση του ιστορικού περίγυρου του Ναυπλίου με κύριο στόχο να παρουσιαστεί πληρέστερα ο πολύπλευρος ρόλος που άμεσα έπαιζε το βενετικό Ναύπλιο στον πολιτικό του περίγυρο στην Πελοπόννησο και έμμεσα στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα της ανατολικής Μεσογείου.

Ακολούθως, η έρευνα προχωρεί στο δεύτερο επίπεδο, που αφορά την παρουσίαση των εσωτερικών κοινωνικών και πολιτικών δομών του Ναυπλίου, αλλά και την οργάνωση της πόλης σε διοικητικό και θεσμικό επίπεδο. Έτσι, εξετάζονται η διοικητική, η εκκλησιαστική, η οικονομική και η στρατιωτική οργάνωση της πόλης, η απονομή της Δικαιοσύνης, η κοινωνική οργάνωση και η διαστρωμάτωση του πληθυσμού, η εμπορική δραστηριότητα και τέλος, η οικιστική, οχυρωματική και αρχιτεκτονική διαμόρφωση της πόλης, όπως αυτές πραγματοποιήθηκαν από τη Γαληνότατη.

Η μελέτη για το βενετικό Ναύπλιο συμπληρώνεται και ολοκληρώνεται στο τρίτο επίπεδο έρευνας μέσα από τη συγκριτική προσέγγιση η οποία επιχειρείται με την ουσιαστική ένταξη του Ναυπλίου στον ευρύτερο χώρο της Πελοποννήσου, της Ανατολικής Μεσογείου και της Ευρώπης γενικότερα. Το Ναύπλιο προβάλλεται και εξετάζεται μέσα από μια νέα προοπτική, αφενός ως τυπική πόλη που ζούσε και αναπτυσσόταν ως μέρος του βενετικού κράτους στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και αφετέρου ως μια αστική κοινότητα που ανήκε με πολλαπλό τρόπο και στο ευρύτερο ευρωπαϊκό περιβάλλον του 15^ου και 16^ου αιώνα. Με αυτό είχε άμεση επαφή, επηρεαζόταν ποικιλότροπα, ενώ άλλοτε αποτελούσε - σε κάποια μορφή και έκταση - ακόμα και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των ευρωπαϊκών Δυνάμεων, άμεσα της Βενετίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έμμεσα του Βυζαντίου, της Ισπανίας και της Γαλλίας.

Κάτω από αυτή την προοπτική, η ενσωμάτωση του Ναυπλίου στο «κράτος της Θάλασσας» της Βενετίας στα τέλη του 14^ου αιώνα παρουσιάζεται ως το αποτέλεσμα πολιτικών και διπλωματικών διεργασιών στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, στις οποίες αναμείχθηκε ενεργά η Βενετία. Επιπλέον, η ιστορική πορεία και η επιβίωση της πόλης υπό βενετική Διοίκηση μέχρι τα μέσα του 16^ου αιώνα εξετάζονται στην παρούσα μελέτη με βάση ένα διπλό άξονα: τόσο σε άμεση σύνδεση με τις υπόλοιπες βενετικές κτήσεις της ελληνικής Ανατολής, όσο και ως μέρος των πολιτικών και διπλωματικών εξελίξεων του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου αποτελούσε το Ναύπλιο.