ΩΡΑΙΑ ΣΚΑΦΗ

Το καθημερινό πρόγραμμα του Ορφέα Χατζηπαύλου ήταν απλό και μονότονο. Πάντα σχολείο, αυτό στην οδό Μεμέτη, αριθμός 32 σε μια μικρή πλατεία της Κωνσταντινούπολης. Η τάξη του δεν είχε παρά δεκαπέντε παιδιά. Όταν εκείνη τη μέρα μπήκε μέσα, κοίταξε ολόγυρα. Όμως δεν είδε πουθενά τη φίλη του. Μπα, πού εξαφανίστηκε αυτή σήμερα, αναρωτήθηκε. Δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Μόνο προσπάθησε να κρυφτεί όσο καλύτερα γινόταν πίσω από τον μπροστινό συμμαθητή του, τον Ζαννή Μίχα ή χοντρό-Ζαν, όπως τον έλεγαν στο σχολείο. Χαιρετήθηκαν κι ο χοντρός βόλεψε τον τεράστιο όγκο του στις δυο καρέκλες που πάντα βρίσκονταν στο θρανίο του.

Αυτός ήταν ο άλλος καλός φίλος του Ορφέα. Ο χοντρός ήταν τύπος “πέρα βρέχει”. Μεγάλος τεμπέλης, αλλά παραδόξως σε ορισμένα μαθήματα έδειχνε ότι όχι μόνο του έκοβε, αλλά άφηνε και τους δασκάλους του άφωνους. Πιο πολύ τον ενδιέφερε η ιστορία, αλλά το φόρτε του ήταν η βοτανολογία. Καμιά φορά οι δυο τους πήγαιναν βόλτα στα κλουβιά με τα ζώα. Όμως στον Ζαν άρεσε πιο πολύ ένας μικρός βοτανικός κήπος με φυτά που υπήρχε απομονωμένος σε ένα μέρος του μεγάλου ζωολογικού κήπου.